วันศุกร์ที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2554

หนังที่ชอบ...Accepted จิ๊จ๊ะ มหาลัยคนรักแห้ว

 Accepted จิ๊จ๊ะ มหาลัยคนรักแห้ว

เรื่องย่อ : Accepted จิ๊จ๊ะ มหาลัยคนรักแห้ว
หนุ่มหัวดีบาร์เทิลบีแต่สันหลังยาวต้องคิดหนักถึงอนาคตของตัวเองเข้าแล้ว พ่อบอกกับเขาว่า จะยังไงก็ได้นะ แต่แกต้องเข้ามหาวิทยาลัย เมื่อเขากับคู่ซี้ยังหาที่เรียนต่อไม่ได้หลังจากสมัครไปถึงเจ็ดแห่ง นั่นทำให้เขาหาทางแก้ปัญหาด้วยการตั้งวิทยาลัยของตัวเองขึ้นมาเสียเลย...จากที่สร้างมหาวิทยาลัยหลอกๆ กลับกลายเป็นว่า มีคนที่พลาดหวัง(แห้ว)มาสมัครจำนวนมาก...คราวนี้เรื่องวุ่นๆในมหาวิทยาลัยก็เกิดขึ้น...หลักสูตรของที่นี่คือให้ทุกคนเขียนในสิ่งที่ตนเองอยากจะเรียนลงในกระดาน แล้วก็ศึกษาด้วยตนเอง...นักศึกษาที่นี่ก็ดูเหมือนเรียนไปอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งมหาลัยจริงๆ มาพบแล้วพยามหาหลักฐาน ยังเลิกมหาวิทยาลัยหลอกๆนี้ ทุกคนจึงลุกขึ้นสู้ เพื่อมหาวิทยาลัยของตน...
หนังเรื่องนี้ไม่ได้เป็นหนังฟอร์มใหญ่ที่เข้าฉายในโรงภาพยนตร์ แต่มีให้เช่าตามร้านเช่าวีดีโอ แค่ชื่อเรื่องก็สะดุดแล้วคะ พออ่านเรื่องย่อๆหลังปกวีซีดี โอ้ว...น่าสนใจดี หลายคนอาจจะเคยดูหนังวัยรุ่นอเมริกามาบ้างแนว อเมริกันพาย เป็นต้น จะออกแนวฮาๆ เรื่องนี้ก็ยังคงมีกลิ่นอายวันรุ่นอเมริกาอยู่ไม่น้อย ฮาแต่ก็ได้แทรกข้อคิดที่ดีๆไว้ด้วย...เกี่ยวกับการศึกษา  เป้าหมายของการศึกษาต้องเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้...แต่จริงๆแล้วที่สำคัญที่สุดของการศึกษาต่อระดับมหาวิทยาลัยคือ อยากเรียนอะไร? อยากรู้อะไร? ชอบอะไร? หนังเรื่องนี้สะัท้อนให้เห็นว่า เราเรียนอะไรก็ได้  ถ้ามีความชอบจะออกมาดีและมีความสุขในการเรียน ไม่ได้ขึ้นการกับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยดังๆ... อยากให้น้องๆ วัยเรียน โดยเฉพาะในระดับมัธยมได้ดูกัน เผื่อจะมีมุมมองทางการศึกษาใหม่ที่เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น...
ที่สำคัญคือ...เลือกเรียนในสิ่งที่ชอบจริงๆ จะมีความสุขในการเรียน
มากกว่าเลือกเรียนตามแฟชั่น ตามสมัยทั้งๆที่ตนไม่ได้ถนัดเลย...นะคะ

Bow Pakpiamgpen

ตัวอย่างหนังคะ...ถ้าอยากชมเต็มๆหาได้ตามร้านเช่าวีดีโอหรือทางเว็บไซต์ได้คะ


วันพฤหัสบดีที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2554

หนังสือที่ชอบ...ลูกหนี้ที่รัก


ชื่อ :  ชุดลูกไม้ของพ่อ : ลูกหนี้ที่รัก
ชื่อผู้แต่ง : ชาครียา
ราคา : 180
เรื่องย่อ
ออมสิน เออีสาวบริษัทโฆษณาจำต้องหนีตายจากการไล่ล่าของแก๊งทวงหนี้ไปหลบภัยที่
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในแม่ฮ่องสอน สาวนักชอบไร้สติได้พบกับ "บอสเล็ก" 
หนุ่มผู้รักชีวิตอิสระและการถ่ายภาพลูกชายนายหญิงของออมสิน
ที่มาพบเธอเพื่อเสนอแผนยุทธการปลดหนี้ 
การทำบัญชีครัวเรือน แผนมหัศจรรย์เลข ๓ เพื่อปลดหนี้สามแสนภายในสามเดือน 
เปิดบล็อกปลดหนี้ หยุดซื้อของแห่งปี ปลูกผักบนดาดฟ้า เขียนหนังสือ อิสรภาพของนักชอบไร้สติ 
เหล่านี้คือกลยุทธ์ที่จะพาออมสินให้หลุดพ้นจากบ่วงหนี้ 
เพื่อชีวิตพอเพียงตามแนวพระราชดำริ
แต่"เดอะชอปปิงมาเนีย" กิเลสหนาอย่างออมสินจะทำสำเร็จหรือ?

             หนังสือเล่มนี้ ซื้อจากงาน Nu Book Fair 2011 จากชื่อหนังสือนวนิยาย  ชุดลูกไม้ของพ่อที่นำแนวพระราชดำริและโครงการในพระราชดำริต่างๆ นำมาถ่ายทอดผ่านนวนิยายรักโรแมนติกชุดพิเศษในใจก่อนที่ซื้อคิดว่า  จะอ่านเข้าใจยากแบบหนังสือที่เป็นวิชาการไหม? อ่านแล้วจะสนุก? จะเข้าไหม?จะรู้เรื่องไหม? จึงได้เลือกมาอ่าน 1 เล่ม คือเรื่อง ลูกหนี้ที่รัก ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงและการทำบัญชีครัวเรือน...แต่พอได้อ่านแล้ว ประทับใจในการเล่าเรื่อง ผู้เขียนนำเนื้อหามาถ่ายทอดผ่านตัวละครได้อย่างดี สอดแทรกความรู้เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียงไว้ได้อย่างดี  อ่านแล้วเข้าใจง่าย  แนะนำหลักการง่ายๆในการทำบัญชีครัวเรือน สอนวีธีการใช้จ่าย ทำอย่างไรให้ตัวเองไม่เป็นหนี้ ไม่ใช่ว่าเศรษฐกิจพอเพียง  จะเป็นแค่เรื่องของคนชนบท แต่จริงๆแล้วคนเมืองก็สามารถนำมาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้  อาจเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวเรามาก กว่านิยายทั่วๆไป...เราอาจจะเจอปัญหาแบบนางเอกในชีวิตจริงก็ได้...
แนะนำให้ลองอ่านดูคะ
อ่านสนุก  มีสาระ  แอบคอมเมดี้นิดหน่อย...

Bow Pakpiangpen

เพลงที่ฉันชอบ ไม่มีวันแพ้ โจ้ Pause

เพลงไม่มีวันแพ้ - Pause

ฝันในวันนั้นที่ดูเหมือนไกลกว่านี้
วาดมันไว้สวยแม้ยังไม่สบสักที
นานหน่อยสักนิดเป็นไรไม่ยอมแค่นี้
ไม่ใช่ท้อแค่รอ ค่อยๆเติมมันต่อยังไม่พอ
พยายามอีกนิดก็คงดี
+ เมื่อเผลอล้มไป เจ็บลึกเดี๋ยวก็หาย
ผิดหวังถึงไงไม่ร้องไห้
ฝันแล้วฉันจะทำได้ เรื่องมันแค่นี้
++ ไม่มีวันแพ้ แม้ต้องล้มอีกซักที
ร้อนหรือหนาวมันต้องมีกันทุกคนอยู่แล้ว
จะไม่ยอมแพ้ แม้ไม่เห็นมีวี่แวว
ถึงเหลือลมหายใจแผ่ว ก็ไม่กลัวอยู่แล้ว

แม้ว่าวันนี้จะดูไม่มีความหวัง
แม้ว่าหลายครั้งไม่เคยสำเร็จสักที
จะเหนื่อยแค่ไหนเป็นไรไม่ยอมแค่นี้
ไม่ใช่ท้อแค่รอค่อยๆเติมมันต่อยังไม่พอ
พยายามอีกนิดก็คงดี 

^_^ เพลงนี้เป็นเพลงเก่ามากแล้ว นานมากแล้วด้วย นานเท่าไหร่ก็จำไม่ได้เหมือนกันคะ
บังเอิญได้เปิดฟังในช่วงที่เรียนใกล้ๆจะจบปริญญาตรี วิทยาการคอมพิวเตอร์ 
ช่วงนั้นทำโปรเจคจบ คิดอะไรก็ไม่ออก ท้อแท้ ไม่อยากทำ ไม่สนใจจะทำอยู่พักใหญ่ๆ  
เรียกว่า  ทิ้งไปเลย ไม่สนว่าจะไม่จบ ผลัดไปเรื่อยๆ หนีไปทำงานอยู่พักหนึ่ง...
จนเพื่อนๆในรุ่นจบรับปริญญากันไปเรื่อยๆ 
ด้วยความบังเอิญได้ฟังเพลงนี้แล้ว รู้สึกว่า ความหมายมันดีอ่ะ!!!
โดนใจที่สุดตรงคำว่า "พยายามอีกนิดก็คงดี"  
ทำให้ฉุกคิดได้ว่า ใช่เราเรียนมา 4 ปีแล้ว อีกนิดเดียวก็จะจบแล้ว
พยามยามทำอีกสักนิดจะเป็นไรไป...เพื่อความฝันทั้งของเราและของครอบครัว
เหมือนเวลาเราล้ม เราก็จะรู้สึกว่ามันเจ็บ 
แต่ถ้าเราเคยล้มแล้ว เราก็จะระมัดระวังในการเดินของเราในก้าวต่อไปมากขึ้น 
ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาจะเป็นประสบการณ์ชีวิต 
ถึงแม้วันนี้เราอาจจะยังไม่สำเร็จหรือเห็นผล แต่การที่เราค่อยๆทำไปทีละนิด 
สักวันหนึ่งมันต้องประสบความสำเร็จแน่นอนนะคะ

แด่ผู้ที่รู้สึกท้อแท้ทุกคนคะ
Bow พักตร์เพียงเพ็ญ ดิษสละ

ลองฟังดูนะคะ